มันเป็นสัญญาความจำ ตั้งแต่ท่านเกิด จนถึงปัจจุบัน เต็มอยู่ในใจท่าน อย่างไม่มีช่องว่างเลย

ตาเห็นรูป, หูได้ยินเสียง, จมูกได้กลิ่น, ลิ้นได้รส, กายสัมผัส, ใจคิดนึก 

มันจะเก็บเป็นข้อมูลสัญญา ความจำไว้อย่างนี้ทุก ๆ วัน ทั้งวัน
มันเก็บเป็นสัญญาความจำ  ‎ตั้งแต่ท่านเกิดมา‪จนถึงปัจจุบันนี้ 

มันจึงมีความพอใจ ไม่พอใจ (บาปอกุศล)
เต็มอยู่ในใจท่าน อย่างไม่มีช่องว่างให้เลย

แล้วข้อมูลอันนี้มันเก็บได้อย่างไร?  ทำไมเราถึงจำไว้?

พระพุทธเจ้า ว่า จิตเรานี้ ใจเราไปทำหน้าที่ทางตา

......รูปเกิดดับ ๑ ขณะ  จิตเกิดดับ ๑๗ ขณะ
......ตาเห็นรูป ๑ ครั้ง  จิตเกิดดับ ๑๗ ขณะ
......หูได้ยินเสียง ๑ ครั้ง  จิตเกิดดับ ๑๗ ขณะ
......จมูกได้กลิ่น ๑ ครั้ง  จิตเกิดดับ ๑๗ ขณะ
......ลิ้นได้รส ๑ ครั้ง  จิตเกิดดับ ๑๗ ขณะ
......กายสัมผัส ๑ ครั้ง  จิตเกิดดับ ๑๗ ขณะ
......ใจคิดนึก ๑ ครั้ง  จิตเกิดดับ ๑๗ ขณะ
......เพราะขณะที่ ๑, ๒, ๓  เรียกว่าหลับ

     ขณะที่ ๔  ตื่นแล้ว ทวารเปิดรับข้อมูล
     ขณะที่ ๕ ใจมาทำหน้าที่รับข้อมูล ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
     ขณะที่ ๖  ก็รับรู้ข้อมูลให้

     ขณะที่ ๗  สันติระนะ ‪ตีความ  ตีความได้บาป  มันก็จะส่ง บาปให้

     ขณะที่ ๘ โวฏฐัพพนะ แยกบุญ แยกบาป แล้วส่งให้

     ขณะที่ ๙, ๑๐, ๑๑, ๑๒, ๑๓, ๑๔, ๑๕  ตอกย้ำในใจ

     ข้อมูลที่ตาเห็น... มาตอกย้ำในใจ ๗ ครั้ง ๗ ครั้ง ๗ครั้ง  ท่านจึงไม่ลืม...
     แต่ถ้าเรื่องไหนที่กระทบกระเทือนใจท่านมาก ๆ ๗ ครั้งนี้ไม่หมด

     ใจเราจะออกมาทำหน้าที่ตอกย้ำอีก ๒ ครั้ง  ตาลัมพะนะ ขณะที่ ๑๖, ๑๗

‪‎ข้อมูลที่เสียใจมาก ๙ ครั้ง คือข้อมูลอกหัก ตอกย้ำ ๙ ครั้ง
‪     จะไม่ลืมเลย  ข้อมูลที่ตอกย้ำข้อมูลที่ตาเห็นปั๊ป 
     พอใจในสิ่งที่เห็น แปลว่า โลภ

     ไม่พอใจในสิ่งที่เห็น คือ ‪‎โกรธ
     ตามสิ่งที่มากระทบสัมผัสไม่ทัน แปลว่า ‪หลง 

    นี้ข้อมูลท่านที่ "เก็บข้อมูล" ไว้ในใจท่านตลอดชีวิต
    ข้อมูลนี้คือ  ‪ข้อมูลสร้างทุกข์ 

    ท่านเก็บข้อมูลสร้างทุกข์  ไว้ในตัวท่าน

    จึงไม่แตกต่างกับ  สัตว์เดรัจฉาน....
เลี้ยง หมา แมว เวลาเอาอะไร?  ให้มันกิน  มันไม่พอใจ มันก็ไม่กิน มันเดินหนีเลย

     ถ้ามันพอใจ มันก็กิน เหมือนกับคน
เห็นไหมว่าเรา ‪‎เก็บข้อมูลทุกข์ไว้นับภพ นับชาติไม่ถ้วน
‪     ข้อมูลมันมาปั้นเป็นตัวเราทั้งหมด (ตัวเราคือข้อมูลเก่า)
รูปร่าง หน้าตา นิสัย ใจคอ  ฐานะความเป็นอยู่  มันจึงแตกต่างออกมาไม่เหมือนกัน  เพราะ
พระพุทธเจ้าว่า  ‎กรรมจำแนกบุคคล

กรรมเกิดที่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มาเก็บไว้ในใจ ว่า เป็นบุญบาป หรือวิบาก

ข้อมูลเป็นผู้สร้างเรา แล้วเราจะสร้างสุขได้อย่างไร  ไม่มีทางชีวิตจะสุขได้  

เพราะทุกข์มันเกิดที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ‪ แล้วเราก็เก็บไว้เป็นสัญญาความจำ‪ 

เราถึงไม่ลืม  ข้ามภพ ข้ามชาติ ไม่รู้จบ...